Foto: Ard Nobel
De stichting is trots op het in 1984 verkregen fraaie ‘Slobbebos’ van 4,7 ha. Hier is een grote verscheidenheid aan bomen en struiken te vinden, zoals de zomereik, de Amerikaanse vogelkers, de beuk, de lijsterbes, de Amerikaanse eik, de Noorse en de gewone esdoorn.
De visie van de Gerard van Slobbe Stichting is dit bos te onderhouden vanuit duurzaamheid en behoud van het natuurlijke karakter. Dit biedt onze gasten naar onze mening de mogelijkheid tot educatieve ervaringen en natuurlijk gewoon tot recreatie.
Het bos is onderverdeeld in een aantal deelgebieden: het sportveld bij het huis, de parkeerplaats, het bosven[i] met omliggend bos (kijk hier eens naar de oude stenen badhokjes), een deel door jonge en oude beplanting gevarieerd bos en het oude, omliggend bos. U zult nagenoeg geen (naar onze mening storende of vervuilende) route- of naambordjes, aanwijzingen en dergelijke aantreffen. Het bos is afgebakend en ook weer niet zo groot dat u hier snel zult verdwalen.
Met een beetje geluk en geduld zult u ook de andere bewoners van het Slobbebos waarnemen; zoals de eekhoorn, de egel, de mol, de bosuil, de groene, zwarte of bonte specht, de Vlaamse gaai, de sperwer, de buizerd, de rosse- of dwergvleermuis.
De stichting voert het onderhoud van het bos grotendeels in eigen beheer uit, met de hulp van het bestuur en de vrijwilligers. Voor groot onderhoud en veiligheid wordt jaarlijks een professionele hovenier ingeschakeld.
Wij verzoeken u het leven in het bos te respecteren en alleen op de paden te wandelen en daarbij uw afval mee te nemen naar het huis.
Een bos kent ook een groot risico op brandgevaar, open vuur en barbecue is daarom verboden.
Helaas zijn honden niet toegestaan in het bos of het huis.
[i] In het verleden werd het huis voornamelijk gebruikt door paters en priesters, ‘s zomers werd in het bosven gezwommen. Dit was de reden voor het bouwen van een paar primitieve stenen badhokjes. Door verlaging van het grondwaterpeil is het ven te ondiep en niet meer geschikt om in te zwemmen.