Wie was Gerard van Slobbe?

tekening GvSGerard van Slobbe werd in 1960 tot priester gewijd. Dat is niet vanzelf gekomen. Hij heeft daar, als zoon uit een echt Schiedams katholiek gezin met vier kinderen, hard voor moeten werken. Een echte studiebol was hij niet. Zes jaar gymnasium aan het seminarie te Heemstede, gevolgd door twee jaar filosofie en vier jaar theologie. Bij elkaar twaalf jaar intensief studeren, soms zwoegen, maar hij deed dat toch met succes.

De beloning kwam uiteindelijk, zijn eerste benoeming in Oegstgeest. Toen kwamen zijn persoonlijke kwaliteiten veel beter tot uiting. Omgaan met mensen ging hem uitstekend af, daarvan kreeg hij energie. Dat bleef niet onopgemerkt. Na drie jaar werd hij als kapelaan overgeplaatst naar Vlaardingen. Snel daarna werd hij pastor, waarnaast hij werd belast met de zorg voor jongeren. Een echte belasting was dit voor hem nooit.

Zijn kracht zat in zijn karakter, levensbeschouwing en instelling, zoals:

Vertrouwen geven doet vertrouwen krijgen
Náást mensen staan in plaats van er tegenover
Intens persoonlijk contact onderhouden
Mensen inspireren, zelfvertrouwen geven, betekenis geven, stimuleren iets te ondernemen
Het leven is méér dan de alledaagse sleur
Bedreigingen? Nee, juist perspectieven, kansen zien!
Creatief denken om nieuwe wegen in te slaan

Zijn persoonlijke samenvatting of leus vormt ons logo:

Bestaan door samenzijn

gvs1Na tien jaar in Vlaardingen als pastor actief te zijn geweest, ging hij werken in Rotterdam-Zuid, gedeeltelijk als assistent in de drie parochies van Oud-Zuid, deels als pastoraal opbouwwerker in andere parochies in Zuid. Zijn inspirerende en bezielende karakter zorgde er voor dat hij met die grote verscheidenheid aan mensen van Katendrecht, Stieltjesplein en Afrikaanderplein wonderbaarlijk goed kon optrekken.

Het hielp goed mee dat hij als vanzelfsprekend vond dat feesten en bidden weliswaar twee verschillende dingen zijn, maar ook heel goed samen gaan. In die tijd ontstond zijn ideaalbeeld, zoals dit destijds letterlijk door hem werd genoteerd:

“Een huis beheren, waar kleine groepen mensen voor kortere of langere tijd kunnen vertoeven, om in die periode vanuit christelijk pastoraal oogpunt bemoediging, humor en blijdschap te beleven, zich te kunnen bezinnen en zich verdiepen. Waar ook trainingen en/of cursussen gehouden kunnen worden, ter verrijking van de eigen persoon en versterking van de groep, waarbij de pastoraal van de bemoediging en van humor en blijdschap voorop staat.”

Juist in die tijd, net veertig jaar oud en dus in de volle kracht van zijn leven, werd hij geconfronteerd met een ernstige ziekte. In die tijd kwamen zijn karakter en instelling nog veel sterker tot uiting. Zie ook onderstaande tekst, destijds opgetekend door mensen uit zijn nabije omgeving.

gvs3“Hij zat nog vol plannen. Tijdens het proces van steeds weer en meer onderzoeken, ziekenhuis opnamen, behandelingen, bestralingen, met terugkerende vermoeidheid en vaak misselijkheid, met God mag weten wat voor psychische spanningen, ging hij door met zijn werk met een ongelooflijke geestkracht en werklust. Vijf jaar heeft dit proces van ziek zijn en doorgaan met werk, van niet meer kunnen en toch verder gaan, geduurd. Hij wist van geen ophouden. Hij was het, die de mensen een bemoedigend woord toesprak; hij was het die er met hart en ziel tegen aan ging. Hij zat niet bij de pakken neer. Hij bleef bereid om anderen te helpen en bij te staan. We lieten ons wel eens verleiden om in verwondering te kijken naar zijn vuur, naar zijn ongelofelijk enthousiasme, maar hij zette je dan aan om naar je eigen vuur te kijken, naar je eigen geestkracht en mogelijkheden te zien. "Ik weet", zei hij op een feest, ongeveer vijf maanden voor hij overleed, "ik weet dat mijn manier van ziek zijn voor velen van u een inspiratie is geweest. Na iedere tegenvaller, en er zijn er heel wat geweest, toch weer opstaan, niet agressief en onuitstaanbaar worden, niet te lang door tobben over je narigheid, maar met wat relativiteit, met enthousiasme, met avontuur en met wat onverstand durven leven, zonder je ogen te sluiten voor de werkelijkheid."

Uiteindelijk, na een periode van liefdevolle zorg, verloor hij de strijd tegen de ziekte. Op 25 oktober 1980 overleed Gerard van Slobbe, een grote leegte achterlatend.

Bovengenoemd ideaal van Gerard van Slobbe is destijds door een kleine groep mensen uitgewerkt. Zij hebben de "Gerard van Slobbe Stichting" in het leven geroepen. Deze stichting beoogt geen winst te maken. De geldmiddelen bestaan uit een stichtingskapitaal, bijdragen van kerkelijke- en andere instellingen, in rekening te brengen verblijfkosten, schenkingen, legaten en andere bijdragen en toevallige baten. Zie Financieel.

Na het tijdelijk huren van een gedeelte van de Volkshogeschool Olaertsduyn te Rockanje, ontstond aldaar snel ruimtegebrek en moesten wij een ander pand zien te vinden. Na lang zoeken en onderhandelen werd het "Patersbos" in Bosschenhoofd aangekocht, daartoe mede in staat gesteld door een langlopende lening van de Broeders van de H. Aloysius van Gonzaga te Oudenbosch. Het in het bos gelegen pand werd verbouwd, waarbij naast de aannemer vele enthousiaste mensen allerlei grote en kleine klussen uitvoerden. Op 25 november 1984 werd het "Gerard van Slobbehuis" officieel geopend. Een droom werd gerealiseerd.

Bij de verhuur aan de groepen gaan we er vanuit dat men zelf voor de maaltijden zorgt, wat in de praktijk overigens heel gunstig is voor de groepsvorming. De verhuur werd weer opgepakt, waarna bekende én vele nieuwe groepen gebruik gingen maken van het huis.
Het bestuur van de stichting, zoals dat toen bestond en het huidige bestuur stellen zich ten doel het pand en het bos zo goed mogelijk te beheren, de activiteiten uit te breiden en daarbij de doelstelling als uitgangspunt te handhaven.

De doelstelling is afgeleid van het ideaalbeeld van Gerard van Slobbe zoals hiervoor geformuleerd.